پایه تهیه اغلب خمیرها را آرد ، آب ، مخمر و نمک تشکیل می دهد . بهرحال اغلب افراد ماهر در هنر پخت براین اعتقادند که تهیه نان با کیفیت ثابت و عالی آن هم با همین ترکیبات کاری دشوار است . نانوایان اغلب در جایی که اقتضا کند از مقادیر اندکی افزودنی های اضافی برای تشدید کارآیی خمیر در طی فرآیند یا بهبود نان استفاده می کنند . در گذشته این مواد ترکیباتی مثل چربی ، شکر ، عسل و آرد مالت بود.
همه سیستم های اولیه پخت در یک چیز مشترک هستند و آن وجود یک دوره استراحت طولانی نسبی بین مرحله اختلاط و شکل دهی نهایی خمیر قبل از استراحت نهایی مب باشد . وجود این دوره به دلیل نیاز به تولید مقادیر کافی گاز توسط مخمر است که حجم چانه خمیر به حد مورد قبول برسد . مزایای دیگری از دوره استراحت بین اختلاط و قالب گیری نهایی و مفهوم تخمیر توده یا زمان استراحت حاصل می شود . این مرحله تخمیر نه تنها تولید گاز را ، بلکه ابقاء گاز در خمیر را نیز تشدید می کند . احتمالا به همین دلیل است که گروهی از ترکیبات کوچک ، افزودنی ها و کمک فرآیندهای افزوده شده به خمیر برای بهبود کیفیت نان را، غذاهای مخمر ، بهبود دهنده های آرد و اخیرا مشروط کننده های خمیر نامیده اند .